Το τρένο


Κάποτε έρχεται η μέρα
που φαίνεται ανοιχτός ο δρόμος
Κάνεις το βήμα πας πιο πέρα
κι εκεί που φτάνεις είσαι ακόμα πιο μόνος

Κάποτε έρχετ’ ένα τραίνο
Και λες αυτό επιτέλους ήρθε για μένα
Μα το εισιτήριο ειναι κομμένο
Τι ξέρεις άλλωστε εσύ απο τραίνα

Κι έτσι ανοίγει μπροστά σου η αυλαία
να βγείς στον κόσμο άκροβάτης
και μες τον κόσμο ψάχνεις υποβολέα
για να σου πει πως να ξεχάσεις τ’ ονομά της

Ποιός μπορεί τελικά να σου πει το σχοινί που πατάς αν κρατάει
Ποιός θα μπει στη ψυχή σου να δει να σου πει μια ψυχή πότε σπάει
Ποιός μπορεί μες τον πόνο να μπει να σου πει τι ειν’ αυτό που πονάει
Ποιός θα κάτσει ως το τέλος να δει αν όπως λεν’ ο τελευταίος γελάει
Πιο καλά.


Ότι ήτανε να δω τι είδα
έγινε οτι ητάν να γίνει
μπορεί να είχαμε μια ελπίδα
Τώρα για πάντα ελπίδα θα μείνει.



στίχοι-μουσική : Μάριος Τσάγκαρης

Πανω πανω

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στα υπόγεια ρεύματα που κάνουν μια προσπάθεια να ξαναγεννήσουν το ελληνικό ροκ μέσα από την μαυρίλα που κυριαρχεί στην ελληνική 'μουσική'!!Συνεχίστε έτσι παιδιά...

λόγω-τέχνης είπε...

Κάποτε έρχεται η μέρα
που φαίνεται ανοιχτός ο δρόμος
Κάνεις το βήμα πας πιο πέρα
κι εκεί που φτάνεις είσαι ακόμα πιο μόνος



Έτσι ακριβώς...

δεν υπαρχει τιποτα... είπε...

νομιζα οτι το ελληνικο ροκ δεν εχει τιποτα το αξιολογο να προσφερει...
με διαψευσατε
το cd ειναι κορυφη
carry on

Ανώνυμος είπε...

Πάλι καλά που υπάρχετε και εσείς γιατί αλλιώς το ελληνικό ρικ δεν θα είχε καμία ελπίδα...
Όπως το είπες είναι πάνω που πας να κάνεις βήματα μπροστά μένεις μόνος ,ακόμα πιο μόνος...

flea είπε...

Επιτελους κ ενα μεγαλο συγκροτημα εβγαλε δισκο...μαγκες δωστε τους να καταλαβουν πως ειναι το ελληνικο ροκ γιατι μας ειχε λειψει.Ζωντανα στο κυτταρο φιλαρες..